وای ، باران
باران ؛
شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟
من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ
می پرد مرغ نگاهم تا دور
وای ، باران
باران ؛
پر مرغان نگاهم را شست
آسمانها آبی
پر مرغان صداقت آبی ست
می گشاید پر و بال

تو گل سرخ منی
تو گل یاسمنی
تو چنان شبنم پیک سحری ؟
نه
از آن پاکتری
تو بهاری ؟
نه
بهاران از توست
از تو می گیرد وام
هر بهار اینهمه زیبایی را
هوس باغ و بهارانم نیست
ای بهین باغ و بهارانم تو
باز کن پنجره را
تو اگر بازکنی پنجره را
من نشان خواهم داد
به تو زیبایی را

نوشته شده در چهارشنبه 90/2/7ساعت 11:39 صبح توسط محسن آتیش نظرات ( ) | |